Iemand vroeg mij naar de grootste cadeau dat ik ooit heb gekregen. En die gift kwam van ‘het leven’ om het zo maar even te beschrijven. De gift kwam als een ziekte, burn-out en depressie. Het was het begin van de mooiste reis die je als mens ooit kan maken. De reis naar zelfontdekking, de reis naar voelen in plaats van denken, leven in plaats van overleven. Want als je lang genoeg niet luistert naar je hart, de roep van je ziel, je gevoel… dan komt uiteindelijk de man met de hamer. En die klap zorgt ervoor dat je wel moet vertragen, dat je wel moet voelen… En die klap komt vrijwel altijd in de vorm van een ongeluk of ziekte.
Voor degene die te kampen hebben met gevoelens van depressie en/of burn-out. Ook al is het pas subtiel. Of voor degene die in hun persoonlijke kringen hiermee te maken hebben. Kun je deze ervaring zien als een gift?
Of denk je nog steeds dat je pech hebt, dat het leven tegen je is of dat ziekte zomaar uit het niets komt? Ik kan het inmiddels zien als een gift. Het kan het begin zijn van jouw ontwaken. Maar dan zul je mogen gaan voelen in plaats van onderdrukken of verdoven. Onderdrukken hebben we eeuwenlang gedaan. Het werkt niet meer zelfs al zou je het willen. Jezelf niet kunnen uiten, vasthouden aan wrok, haat, woede, naar jezelf of naar degene die je ooit iets heeft aangedaan. Dat is wat ziek maakt! Jezelf op de 2e plaats zetten en pleasen in relaties, bang zijn voor verlies van iets of iemand. Ongepassioneerd werken voor je bestaansrecht dag in en uit voor waardeloze papiertjes, zonder waardering, werkend als een vervangbaar pion… Dat is wat ongelukkig maakt, dat is wat ziek maakt.
En toch geniet ik meer van het leven dan ooit, ondanks dat sommige thema’s dieper en uitdagender zijn dan ooit te voren. Ik voel mee dankbaarheid. Welkom wakker mens. Ik zie de wereld veranderen, de mens veranderen, jou veranderen. En hoewel het er van de buitenkant voor velen ‘donker’ uitziet, kun je zien dat er een enorme shift gaande is in bewustzijn. En die shift in bewustzijn brengt je eerst naar en door je donkere stukken in jezelf. Angsten, depressies en burn-outs, schadelijke en ongelukkige relaties in vele vormen. Volgestopt en verslaafd gemaakt aan zogenaamde ‘medicijnen’ als je het reguliere pad bewandelt. Volksziekte nummer 1 inmiddels denk ik zo?
In het stuk ‘Hoe je pijn, verdriet en trauma kunt helen’ (https://www.facebook.com/kelvin.welling/posts/2605653016214061) gaf ik aan om nog wat dieper in te gaan over de vormen van afleiding en verdoving die we kiezen als we emoties (met name woede, verdriet, schaamte, angst etc) niet willen voelen.
Emoties zijn eigenlijk neutraal, niet goed of slecht. En als je durft te laten zijn, te voelen, dan zijn ze vaak snel verdwenen. Kinderen zijn hier experts in tot ze geprogrammeerd zijn door volwassenen hoe het niet moet. Wij volwassen hebben inmiddels geleerd toen we kind waren hoe emoties er niet mochten zijn. De tricky ego mind (wat eigenlijk een handige geavanceerde tool is) hebben we als meester aangenomen. Verslaafd aan denken. Wil niet dat er iets veranderd want dan kan je ook niet falen. Doet lieverd niets dan actie nemen om te veranderen. En dus gaat het jou afleiden`of vermijden, verdoven of opkroppen.
Gevoelens vermijden door bijvoorbeeld maar geen relatie meer aan te gaan. Ik ben alleen beter af maakt de mind je dan wijs. Ik heb niemand nodig mentaliteit. Je ontwijkt je angsten, ontwijkt mensen en conflicten. Zeer killend voor je levenslust kan ik zeggen.
Afleiden en verdoven kunnen elkaar overlappen. We zijn meesters in afleiding en verdoving. Meesten denken bij verdoven alleen aan drugs maar wat dacht je hiervan:
Uren online en op je telefoon dwalen en verdwalen. Netflixen, datingapps om de leegte in jezelf op te vullen, overmatig eten (big one), extreem sporten, veel oppervlakkig daten, extreem poetsen, veel feesten, overmatig alcohol/roken/nagelbijten…. Verdoven kan op vele manieren: met alcohol, drugs, eten, seks, relaties, geld, werk, zorgen voor anderen, gokken, vreemdgaan, religie, chaos, shoppen, drukke plannen maken, perfectionisme… And i dit it all.
Alles om maar niet te hoeven voelen, en vele verdovingen kunnen uiteindelijk verslavingen worden. Liever pijn in het lichaam (bv. ziekte, zelfmutilatie) dan voelen (hartpijn) Maar voelen is toch echt de enige weg naar genezing. Maar voelen? Bah, te kwetsbaar. En kwetsbaar zijn is zwak en ongemakkelijk zo is ons aangeleerd. Liever een muur bouwen in plaats van zeggen dit doet me verdriet of pijn. Dus maar opkroppen. En opkroppen zorgt voor uitbarstingen (conflict, geweld) en uiteindelijk altijd ziekte. Welkom depressie en burnout. Het is geen hogere wiskunde. En de oplossing ook niet. Alleen hebben we het niet geleerd, en vele vormen die daarvan beschikbaar zijn worden afgekeurd, belachelijk gemaakt, niet erkend.
Er is geen perfecte methode voor het oplossen van de pijn, de leegte, het verdriet….
Behalve dat je gaat voelen en doorvoelen. Doorleven zodat je uit eindelijk echt kun leven ipv een overlevingsrobot te zijn.
Voelen begint met erkennen en herkennen. Liefdevolle aandacht geven voor wat je voelt, ook de ‘bad’ shit. Juist de bad shit. Lastig? Ja.. maar er zijn zoveel manieren en mogelijk heden. Ik kan je daar bij ondersteunen. Want al mijn diensten zijn gericht op voelen. Ik ben me bewust dat sommige nogal uitdagend en out of the comfortzone zijn. Misschien zelfs eng en vreemd. Maar vergeet niet dat er meerdere wegen naar Rome leiden. Voel wat goed voelt voor je, maar laat je niet tegenhouden door angsten en stemmetjes. Een laagdrempelige manier om te leren voelen is de cacao ceremonie. Een safe place om alles te laten zijn en te uiten, zonder dat iemand je raar aankijkt of veroordeelt. Een plaats waar je leert om kwetsbaar te zijn, je kwaliteiten en kracht te omarmen. Te lachen, te gieren en te brullen. Dit geeft ruimte, je ontdoet jezelf van alles wat blokkeert en ziek maakt. Ruimte geeft ontspanning, ontspanning geeft rust. Vluchten hoeft niet meer…. Were all in it together. Heb je een vraag dan ben ik er voor je.
Zo dragen allemaal ons eigen verhaal mee, iets dat we vaak gebruiken zodat we met vingertjes kunnen wijzen. Of kunnen rationaliseren waar ons gevoel van ongeluk en onvrede vandaan komt. Wat hetzelfde is als je verantwoordelijkheid ergens anders neer leggen. Er is geen schuldige, ook jijzelf niet. Maar de oorzaak ligt wel in schuld. Schuld, schaamte, woede, wrok, hetgeen we het meest meedragen. Daarin ligt de basis van al deze ziekten. Niet in contact staan met je gevoelscentrum (achter je zonnevlecht) De plaats waar je angst, woede of paniek kan voelen als een ‘knoop in de maag’. En omdat velen nooit geleerd hebben om dit op een gezonde manier te uiten, ontstaan er problemen. En in plaats van te voelen en te doorleven grijpen we eerder naar manieren om niet te hoeven voelen.
Maar de tijd van slapen is voorbij, langzaam is iedereen aan het ontwaken. Langzaam begint iedereen met voelen. Langzamerhand beginnen we kwetsbaarheid te zien als kracht. Wij zijn nou eenmaal kwetsbare en voelende en emotionele wezens. Als je je daarvan afsluit zul je je nooit heel en compleet voelen.
