Wow, er kwam net een tekst op mijn pad die zo herkenbaar voor me is. Te mooi om niet te delen. Dank je Rani voor deze gift op de vroege morgen ❤
De foto die ik erbij uit heb gekozen leek me wel toepasselijk. Links, een Kelvin vol innerlijke strijd, een strijd die onderstaand verhaal beschrijft. Een strijd waarbij hij al zijn ongeluk en onvrede naar de buitenwereld projecteerde. Vingertjes wijzen maar degene die verantwoordelijk waren voor ‘zijn’ ellendige verhaal. Het donkere in anderen zien en dat afkeuren, alleen omdat het ‘donkere’ in zichzelf nog niet aangekeken, belicht en gevoeld was….. en zo heeft ieder zijn eigen verhaal met dezelfde ondertoon.
Vandaag weer eens extra bewust en dankbaar voor de ziekte, depressie en burn-out 15 jaar geleden. Een letterlijke klap van bewustzijn, het grootste cadeau ooit. Het bracht me direct terug in vertraging, in mijn gevoel, in contact met de pijn en zelfhaat, alle angsten die werden blootgelegd. De reguliere weg biedt verdoving en onderdrukking, wat ervoor zorgt dat je als een dode ziel, een niet voelende zombie de aarde bewandeld. Ik koos voor het moeilijke pad, het doorleven en doorvoelen van al deze donkere delen in mezelf.
Rechts een foto waar de meeste delen van mezelf belicht zijn, aangekeken en doorvoeld. Hoe weet ik dat? Te zien aan de spiegels in de buitenwereld die we mensen noemen. Want via de ogen kan ik nu voorbij de donkere delen kijken, voorbij de delen die vele anderen en de maatschappij afkeuren. En daarachter zie ik een broeder❤ die geen hulp nodig heeft door hem te willen veranderen, te fixen of iets in die richting. Hem zien als mijzelf is wat heling teweegbrengt.
Hieronder de tekst uit ‘schatgraven in Thomas’
Een stuk over de innerlijke strijdt in onszelf, die zorgt voor alle strijd in de wereld……
#JourneyoftheHeart
———————————————————
De droom van eenheid die zichzelf teniet doet
Jezus zei:
Mensen denken misschien dat ik gekomen ben om vrede op de wereld te brengen.
Zij weten niet dat ik gekomen ben om verdeeldheid te zaaien in de wereld:
vuur, zwaard en oorlog.
Want er zullen er vijf zijn in een huis, drie zullen tegen twee zijn, en twee tegen drie.
De vader tegen de zoon, de zoon tegen de vader. En zij zullen staan als eenlingen.
———————————————————
Er zijn heel veel mensen die menen dat er pas vrede op aarde kan zijn als we allemaal dezelfde mening hebben, of als we allemaal hetzelfde geloof aanhangen, als we het allemaal met elkaar eens zijn.
Het streven naar vrede op deze manier doet echter altijd zichzelf teniet omdat het niet kan verdragen dat er andersdenkenden zijn.
Die moeten daarom, in het zogenaamde belang van de vrede, worden bekeerd, uitgedreven of zelfs uitgeroeid.
En, o ironie, daarmee maken deze gelijkmakers het leven op aarde zelf tot een hel.
Wat Jezus bedoelt is gans anders. De vrede op aarde zal pas dan bereikt worden als we onze medemensen toestaan anders te zijn dan onszelf, als we elkaar gunnen onze persoonlijke eigenheid te ontplooien, als we bereid zijn onszelf en onze medemensen als unieke eenlingen te ervaren en daarvan de schoonheid te zien, als we elkaar niet klein houden maar elkaar bemoedigen, als we elkaar ieders eigen licht gunnen.
Maar dat zullen de fundamentalistische ideologen van de eenheidsgedachte niet dulden.
Dat zal vuur, zwaard en oorlog oproepen, brandstapels en kruistochten, heropvoedingsgestichten en terroristische aanslagen.
Maar dit logion gaat niet alleen over onze relatie tot onze medemensen.
Het gaat ook over onszelf.
Wie werkelijk vrede op aarde wil, moet eerst de strijd tegen zichzelf staken en vrede sluiten met zichzelf. Pas wie vrede met zichzelf gesloten heeft, kan zijn medemensen in vrede hun eigen waarheid gunnen.
Wie verdeeld is in zichzelf, zal zijn innerlijke strijd op de wereld botvieren.
Een vrede die niet verankerd is in de harten van eenlingen zal vroeg of laat als een zeepbel uiteenspatten.
Als je het licht in een ander ziet, bedenk dan dat licht ook in jou is.
Als je meent de duisternis in een ander te zien, bedenk dan dat ook die duisternis in jezelf schuilt.
Laat eerst het licht in jezelf schijnen op de duisternis in jezelf.
Pas dan is er vrede mogelijk.
Maar ook dat zal vuur, zwaard en oorlog oproepen, namelijk in jezelf.
Beter gezegd: het zal de oorlog zichtbaar maken die je tegen jezelf voert.
Veel mensen verkeren in een permanente staat van oorlog met zichzelf.
En nog beter gezegd: allerlei subpersonen in jou voeren oorlog met elkaar, stuk voor stuk eigenwijze ego-tjes die niet voor elkaar willen onderdoen.
Vijf is het symbool van de volheid, de allesomvattende eenheid. Er is in elk mens een volheid, of heelheid. Maar die heelheid is verscheurd.
Er is de twee, symbool van de innerlijke verdeeldheid, die oorlog voert met de drie, hier symbool voor de drie-eenheid van lichaam, ziel en geest.
Wie niet eerst die oorlog in zichzelf beslecht zal niet in staat zijn in de buitenwereld vrede te stichten.
Hij zal zijn innerlijke verdeeldheid op de buitenwereld projecteren en zo ook daar verdeeldheid zaaien. ( ik denk gelijk aan de zwarte pieten discussie, 1 van de vele oneindige discussies online en in de wereld, waarbij de Ene partij altijd gelijk heeft en de Andere altijd de schuldige, geen goed of fout, maar allen verdwaald. Wie verdeeld is in zichzelf zal deze innerlijke strijd in de wereld botvieren)
Want wie niet de andere kant van zichzelf kan accepteren, wat die ook zij, zal ook niet het anders-zijn van de medemens kunnen verdragen.
Dan wordt je één van die mensen die denken dat er alleen vrede op aarde kan zijn als we allemaal hetzelfde vinden.
Wie vrede met zichzelf sluit, het andere in zichzelf aanvaardt, zal de schoonheid, en niet de bedreiging, kunnen inzien van het andere in de ander.
Uit: schatgraven in Thomas
